 |
| "ECT, en korkunç baş ağrılarına neden oldu", CCHR, Temsili Görseller (4) |
Susan'ın kendi sözleriyle, bu elektroşok (ECT) deneyimidir. [gizliliği
korumak için isim değiştirilmiştir.] "Bununla ilgili tek iyi şey,
unutulup gideceğim ve kaçacağım anesteziyi dört gözle beklemekti."
"1970'lerin başında, 20'li yaşlarımın başındaydım. Yaklaşık yarım saat
uzaklıktaki bir üniversitede Tıbbi Sekreterlik kursuna yeni başlamıştım.
Derslere yetişmek için erken kalkıp okula gidiyordum ve bazen
üniversite spor salonunda spor yapmak için biraz geç kalıyordum. İyi
gidiyordum ve daktilo ve kısaltmalar konusunda iyi hissediyordum çünkü o
zamanlar idare etmesi yeterince kolaydı. O zamanlar ev hayatı biraz
zordu. Annem ve babamın sağlığı iyi değildi ve kardeşlerimin hepsi evden
ayrılmıştı. Birkaç fiziksel sorun için aile hekimime gidiyordum ama
önemli bir şey değildi.
Bir randevu sırasında doktorum sürüş hızım hakkında konuşmaya başladı. Herkesin herkesi tanıdığı küçük bir köyde yaşıyordum. Sanırım ruh halimi sormuş olabilir ve sanırım ona evde işlerin zor olduğunu söyledim - ki zaten biliyordu. O zamanlar aile hekimi bir aile hekimiydi. Bir sonraki şey, hasta olduğum ve hastaneye gitmem gerektiği yönünde bir öneriydi. Mucizevi bir şekilde ve tam zamanında, başka bir doktor belirdi ve gönüllü bir kabulü kabul etmezsem, bölüme alınacağımı söyledi!! Özellikle Sosyal Hizmetlerde kısa bir süre çalıştığım ve bir Bölümün ne anlama geldiğini anladığım için çok kafam karışmıştı. Bu bir akıl hastanesi anlamına geliyordu ve gerçekten ne olduğunu bilmiyordum. Eve gitmem ve bunu düşünmem gerektiği söylendi ki bu daha da kafa karıştırıcıydı.
Sonraki hafta en yakın şehirden bir danışman psikiyatrist beni aile hekimliği muayenehanesinde görmeye geldi. Bana hastaneye gitmem gerektiğini söyledi ve ertesi gün annemin arabasıyla Bristol'daki Barrow Hastanesi'ne gittim. Hapisteyken arabamı tutamayacağım söylendi ama oraya kadar araba kullanabilecek kadar iyiydim! Hastanenin bir parçası olan bir eve yerleştim ve orada çok sayıda genç insan vardı. Biri sınav stresi, biri iş stresi, diğeri cinselliği nedeniyle oradaydı ve bugün bile neden orada olduğumu bilmiyorum. Üniversite hocam beni ziyaret etti ve o da aynı şekilde kafası karışıktı ve ne zaman döneceğimi bilmek istiyordu.
Bir randevu sırasında doktorum sürüş hızım hakkında konuşmaya başladı. Herkesin herkesi tanıdığı küçük bir köyde yaşıyordum. Sanırım ruh halimi sormuş olabilir ve sanırım ona evde işlerin zor olduğunu söyledim - ki zaten biliyordu. O zamanlar aile hekimi bir aile hekimiydi. Bir sonraki şey, hasta olduğum ve hastaneye gitmem gerektiği yönünde bir öneriydi. Mucizevi bir şekilde ve tam zamanında, başka bir doktor belirdi ve gönüllü bir kabulü kabul etmezsem, bölüme alınacağımı söyledi!! Özellikle Sosyal Hizmetlerde kısa bir süre çalıştığım ve bir Bölümün ne anlama geldiğini anladığım için çok kafam karışmıştı. Bu bir akıl hastanesi anlamına geliyordu ve gerçekten ne olduğunu bilmiyordum. Eve gitmem ve bunu düşünmem gerektiği söylendi ki bu daha da kafa karıştırıcıydı.
Sonraki hafta en yakın şehirden bir danışman psikiyatrist beni aile hekimliği muayenehanesinde görmeye geldi. Bana hastaneye gitmem gerektiğini söyledi ve ertesi gün annemin arabasıyla Bristol'daki Barrow Hastanesi'ne gittim. Hapisteyken arabamı tutamayacağım söylendi ama oraya kadar araba kullanabilecek kadar iyiydim! Hastanenin bir parçası olan bir eve yerleştim ve orada çok sayıda genç insan vardı. Biri sınav stresi, biri iş stresi, diğeri cinselliği nedeniyle oradaydı ve bugün bile neden orada olduğumu bilmiyorum. Üniversite hocam beni ziyaret etti ve o da aynı şekilde kafası karışıktı ve ne zaman döneceğimi bilmek istiyordu.
Hastanede
5 ay kaldım. Oradayken bana uyarıcılar, sakinleştiriciler,
antipsikotikler ve altı tur ECT verildi, bunlara izin verdiğimi
hatırlamıyorum. Ayrıca iki erkek hemşire tarafından cinsel tacize
uğradım. ECT bana korkunç baş ağrıları verdi ve bana Largactil adlı bir
ilaç verildi. "Senin için daha fazlasını yapamayız" diyerek
ayrılabileceğim söylendiğinde gerçekten hastalandım. Kendime zarar
verdim, aşırı doz aldım ve günün geri kalanını unutmak için sabah içki
içtim. Aile hekimlerim mi? Bilmek istemiyorlardı. Sonunda babam beni
Londra'daki Regents Park yakınlarındaki özel bir kliniğe gönderdi ve
orada bana altı tur daha ECT verildi. Bunun tek iyi yanı, unutulup
gideceğim ve kaçacağım anesteziyi dört gözle beklemekti.
Evlendim ve bunun her şeyi değiştireceğini düşündüm. Hiçbir şeyi değiştirmedi ama artık büyümüş ve tüm bunlardan habersiz iki güzel oğlum vardı. Yıllar boyunca bulimia ve anoreksiya ile mücadele ettim ve başa çıkma araçlarım alkol, nikotin ve sadece meşgul olmaktı. Yaklaşık 30 yıl boyunca aynı antidepresanları kullandım, hiçbir değerlendirme ve psikiyatrik müdahale almadım. Annem 2005'te öldükten sonra her şey yeniden başladı. Muayenehanedeki yeni bir doktor ilaçlarımın tehlikeli olduğunu söyledi! Ne!! Yas terapisi gördüm ve bu da kocaman bir sorun kutusunu açtı. Hastanedeki günlerimden veya orada neler olduğundan hiç bahsetmedim.
İlaçlarımın tehlikeli olduğu söylendi; annem ölmüştü; evden çıkmamız gerekiyordu ve eski kocam çok kısa bir süre içinde gitti. Sadece ben ve oğullarım vardı. İçkiyi bıraktım (işlevsel alkolik) ve ilaçlarımı bıraktım çünkü zihnim spagetti gibiydi ve parmak uçlarımla tutunuyordum. Tüm bunlar olurken, kendimi tekrar zihinsel sağlık sisteminin altında buldum. Onlara eski hastane notlarımı görmek istediğimi ve nedenini, nedenini, neden olduğunu öğrenmek istediğimi söyledim. Orada tanıştığım ve iletişim halinde olduğum bir arkadaşım, 90'larda notlarını almıştı. Benimki mi? Kayıp, kayıp, kayıp! Notları almak, tamamen kapanış ve anlayışla ilgiliydi. Aklımda, bunların gerçekleştiğini, herhangi birinin gerçekleştiğini kanıtlayamam. GP notlarında bile hastaneye yatırıldığım veya taburcu edildiğim yazmıyor. Yasal işlem başlatmayı bile düşünebilirim ama hiçbir şeye dair kanıtım yok.
Zihinsel sağlık sistemine karşı büyük bir güvensizliğim var ve aile hekimlerime ve sisteme karşı büyük bir öfke duyuyorum. İnsanlar bana "o zamanlar farklıydı" ve "kimyasal bir dengesizlik" yaşadığımı söylüyorlar ama ne olursa olsun, beni çok kötü etkiledi. Gülümsemeyi ve iyi olduğumu söylemeyi öğrendim, ki öyle değildim. Tekrar EKT yaptırırsam, her şey olmadan önceki halime döneceğime dair garip bir fikrim vardı, garip ama sadece çaresizlik. Şimdi kötü bir ilaç olan Venlafaxine'i bırakmaya çalışıyorum. Kafamda "elektrik şokları" oluyor ve bu beni EKT günlerine geri götürüyor. EKT'nin beynimi gerçekten mahvettiğine ve ondan sonra asla aynı olmadığıma inanıyorum.
Evlendim ve bunun her şeyi değiştireceğini düşündüm. Hiçbir şeyi değiştirmedi ama artık büyümüş ve tüm bunlardan habersiz iki güzel oğlum vardı. Yıllar boyunca bulimia ve anoreksiya ile mücadele ettim ve başa çıkma araçlarım alkol, nikotin ve sadece meşgul olmaktı. Yaklaşık 30 yıl boyunca aynı antidepresanları kullandım, hiçbir değerlendirme ve psikiyatrik müdahale almadım. Annem 2005'te öldükten sonra her şey yeniden başladı. Muayenehanedeki yeni bir doktor ilaçlarımın tehlikeli olduğunu söyledi! Ne!! Yas terapisi gördüm ve bu da kocaman bir sorun kutusunu açtı. Hastanedeki günlerimden veya orada neler olduğundan hiç bahsetmedim.
İlaçlarımın tehlikeli olduğu söylendi; annem ölmüştü; evden çıkmamız gerekiyordu ve eski kocam çok kısa bir süre içinde gitti. Sadece ben ve oğullarım vardı. İçkiyi bıraktım (işlevsel alkolik) ve ilaçlarımı bıraktım çünkü zihnim spagetti gibiydi ve parmak uçlarımla tutunuyordum. Tüm bunlar olurken, kendimi tekrar zihinsel sağlık sisteminin altında buldum. Onlara eski hastane notlarımı görmek istediğimi ve nedenini, nedenini, neden olduğunu öğrenmek istediğimi söyledim. Orada tanıştığım ve iletişim halinde olduğum bir arkadaşım, 90'larda notlarını almıştı. Benimki mi? Kayıp, kayıp, kayıp! Notları almak, tamamen kapanış ve anlayışla ilgiliydi. Aklımda, bunların gerçekleştiğini, herhangi birinin gerçekleştiğini kanıtlayamam. GP notlarında bile hastaneye yatırıldığım veya taburcu edildiğim yazmıyor. Yasal işlem başlatmayı bile düşünebilirim ama hiçbir şeye dair kanıtım yok.
Zihinsel sağlık sistemine karşı büyük bir güvensizliğim var ve aile hekimlerime ve sisteme karşı büyük bir öfke duyuyorum. İnsanlar bana "o zamanlar farklıydı" ve "kimyasal bir dengesizlik" yaşadığımı söylüyorlar ama ne olursa olsun, beni çok kötü etkiledi. Gülümsemeyi ve iyi olduğumu söylemeyi öğrendim, ki öyle değildim. Tekrar EKT yaptırırsam, her şey olmadan önceki halime döneceğime dair garip bir fikrim vardı, garip ama sadece çaresizlik. Şimdi kötü bir ilaç olan Venlafaxine'i bırakmaya çalışıyorum. Kafamda "elektrik şokları" oluyor ve bu beni EKT günlerine geri götürüyor. EKT'nin beynimi gerçekten mahvettiğine ve ondan sonra asla aynı olmadığıma inanıyorum.
- Susan'a ECT ve ruh sağlığı sistemiyle ilgili deneyimlerini paylaştığı
için teşekkür etmek istiyoruz. Elektrokonvülsif Terapi hakkında daha
fazla bilgi için bu web sitesindeki ECT ile ilgili bölümü (2) inceleyin. ECT'den kaynaklanan hasar hakkında anlatacak kendi hikayeniz varsa lütfen ECT rapor formunu (3) doldurun.
------
Yazar ve Referans: ECT caused the most horrendous headaches
SÖZLÜK: - GP, "aile hekimi (FP "family physician") genellikle aile tıbbi
ihtiyaçları için birincil bakım hekimi olan pratisyen hekim (GP "general
practitioner") olarak anılır. GP, hasta olduklarında ailenin tüm
üyelerini muayene eden bir tıp uzmanıdır." (1)
NOT : Yabancı sitelerden alınan haber, makale gibi yabancı dillerin Türkçe çevirilerinde hatalar olabilir. Gerçek çevirileri öğrenmek için kaynaklarına gidip okuyabilirsiniz..
Yazar ve Referans: ECT caused the most horrendous headaches
CCHR-Uk,4th November 2021, ET:13.06.2025
(1)https://homework.study.com/explanation/write-the-abbreviation-for-the-following-professional-title-family-practitioner.html
(2)https://www.cchr.org.uk/campaigns-overview/electro-shock-treatment/
https://www.cchr.org/ban-ect/watch/therapy-or-torture-the-truth-about-electroshock.html
(3)https://www.cchr.org.uk/report-ect/
(4)https://www.youtube.com/watch?v=B2wz-rtt2sA
NOT : Yabancı sitelerden alınan haber, makale gibi yabancı dillerin Türkçe çevirilerinde hatalar olabilir. Gerçek çevirileri öğrenmek için kaynaklarına gidip okuyabilirsiniz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
YORUM UYARISI : Yorumlara link ve telefon numarası bırakmak,küfür,hakaret vb gibi suç unsuru olabilecek ve herhangi bir sorunda yasal soruşturma sözkonusu olabilecek bir isim vermek vb gibi yazılar yazmak yasaktır.Özellikle de bunları Unknow olarak yayınlayan yorumlar dikkate alınmayacaktır.Tespit edilirse yayınlanmaz yada silinir..